قابلمه به طور گسترده در صنایع غذایی استفاده می شود و از اواخر قرن نوزدهم برای تولید ظروف و ظروف پخت و پز استفاده می شود. فرآیندهای پوشش دهی و آنودیزاسیون سطوح ظروف آلومینیومی را نسبتاً غیر واکنشی نشان می دهد.
سرعت شسته شدن فلز از قابلمه گرانیتی نالینو آشپزی به مواد غذایی را کاهش می دهد. در نتیجه، قابلمه های آلومینیومی که در بخش رسمی با استفاده از فرآیندهای استاندارد تولید می شوند، به طور گسترده توسط خانواده ها در سراسر جهان استفاده می شود.
با این حال، در برخی از نقاط جهان، تولید ظروف آشپزی از ضایعات آلومینیوم، با استفاده از فرآیندهای غیر استاندارد، برای دهه‌ها انجام شده است.
نگرانی‌های بهداشت عمومی را به‌ویژه با توجه به مواجهه مزمن انسان با آلاینده‌هایی مانند سرب و آرسنیک برانگیخته است. . به منظور تعیین راه های موثر برای کاهش قرار گرفتن در معرض فلزات سمی مرتبط با ظروف پخت و پز دارد.
نیاز به درک عمیق تری از فرآیندهای مربوطه، و ارزیابی و اولویت بندی خطرات برای سلامت سازندگان و کاربران قابلمه، و همچنین پتانسیل وجود دارد.
آلودگی محیط زیست محلی هدف این مقاله توصیف بینش‌های کنونی و شواهد نوظهور از خطرات بهداشتی مرتبط با تولیدقابلمه های صنعتی است که در برخی از کشورهای با منابع ضعیف رو به رشد است و اثرات چندوجهی شغلی، محیطی و سلامتی انسان دارد.
مزایا و خطرات متنی استفاده از ظروف آلومینیومی بازیافتی در شرایط فقر، مانند بسیاری از مناطق آفریقا، قابلمه های آلومینیومی دست ساز ساخته شده از فلزات زائد جذابیت بالایی دارند.
آنها نسبتاً ارزان هستند و زمان گرمایش آنها کوتاهتر است که منجر به کاهش استفاده از سوخت هایی مانند زغال سنگ و چوب می شود که در برخی مناطق به طور فزاینده ای کمیاب می شوند.
قابلمه های آلومینیومی صنایع دستی وزن سبکی دارند و حمل و نقل نسبتاً آسانی دارند، به عنوان مثال توسط کودکان و زنان که اغلب بار پخت و پز و جمع آوری سوخت چوب را به دوش می کشند.
به دلیل در دسترس بودن ضایعات آلومینیومی برای تولید قابلمه های پخت و پز، هزینه کم است و فناوری ساخت نسبتاً ساده است. گلدان های آلومینیومی نیز نسبتاً قوی، بادوام و مقاوم در برابر خوردگی هستند.
