نعناع، گیاهی با رایحه قوی از جنس Mentha از گیاهان گلدار در خانواده Labiatae، با خواص دارویی فراوان. نام منتا برگرفته از مینته، یک پوره جذاب آب شیرین در اساطیر کلاسیک است که توسط پروزرپینا، همسر مشکوک پلوتون، خدای عالم اموات، در اثر حسادت به گیاه نعناع فروتن و لگدمال شده تبدیل شد.
دیسکوریدس، جالینوس، و سایر نویسندگان یونانی در نوشته های پزشکی خود مکرراً از سبزی خشک کوکویی نام برده اند پلینی آن را به عنوان ماده ای در چهل و یک معجون درمانی توصیه می کرد و در برخی آثار مخصوصاً آن را به عنوان معده، ترمیم کننده و ضد نفخ تجویز می کردند.
یهودیان از سبزی خشک خانگی، بدون شک نعناع باغ آشپزخانه، به عنوان چاشنی غذای خود استفاده می کردند. فریسیان با دقت به این چاشنی و سایر چاشنی های بی اهمیت دهک می دادند، در حالی که از قضاوت و محبت خدا غافل بودند.
قوستوس/قوسطوس (احتمالاً Cassianus Bassus Scholasticus، دانشمند بیزانسی قرن ششم و نویسنده احتمالی الفلاحه الرومیه،. به عربی توسط سرجیس بن هلیا در قرن نهم؛ سزگین، درباره فرهنگ بحث کرده است. از نعناع به گفته وی، اگر یکی از ریشه های آن کاشته شود، تکثیر می شود و در همه جای مزرعه پخش می شود. پس لازم است آن را در اطراف باغات نباتی نزدیک مجاری آب بکارید.
احتمالاً نام قدیمی هزارپا که عقیلی خراسانی ذکر کرده است، اشاره ای به قابلیت ریشه دار شدن و پراکندگی وسیع و رشد سریع آن است.
گیاهان دارویی و سبزی خشک معطر شمالی از تیره نعنا بعد از قرن دوم و هشتم در منابع اسلامی و فارسی به عنوان گیاهان دارویی مفید ذکر شده و به اهمیت آنها به عنوان یک داروی مؤثر اشاره شده است. گونه های منتا دارای قابلیت هیبریداسیون و برخی شباهت ها در خصوصیات مورفولوژیکی، بو و طعم هستند (Dumancel, s.v. “Menthe”).
علاوه بر این، نویسندگان پزشکی-داروشناسی دوره اسلامی به طور مختصر چندین گونه نعناع و سبزی خشک معطر برای کتلت را توصیف کرده اند که به دلیل توصیفات مورفولوژیکی ناکافی یا سردرگمی در اصطلاح، همیشه نمی توان با اطمینان آنها را شناسایی کرد.
بیشتر کاربردهای منسوب به نعناع فلفلی، پنی رویال و سایر گونه‌های جنس Mentha در طب سنتی جالینوسی در دوره اسلامی را می‌توان اساساً در نوشته‌های دیسکوریدس و دیگر نویسندگان یونانی جستجو کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
